Kilo

Een kilo is duizend gram. Zoveel weegt een pak melk. Of een pak suiker. Maar het is ook de naam van mijn overbuurhond. Hij heet zo omdat hij een kilo vlees per dag eet. Dat is vet veel, ik eet nog niet eens de helft. Ik houd trouwens ook niet zo erg van vlees, maar veel meer van erwtjes, worteltjes en linzen.

Kilo is dus een grote hond. En tegen grote honden blaf ik hard. Zal ik vertellen waarom? Vertel je het niet door? Omdat ik een beetje bang ben voor grote honden. ‘De aanval is de beste verdediging’, is het spreekwoord. Dat betekent dat je het beste zo hard mogelijk kunt blaffen tegen iets wat je heel eng vindt. Of, als je mens bent, zo hard mogelijk moet schreeuwen. Zodat je wint. Dat zeggen ze. Maar dat is dus niet altijd zo. Misschien zelfs wel nooit.

Laatst was ik in een bos. Ik zat op de fiets bij mijn mens voorop in mijn hondenzitje. Ik zag een grote hond en ging dus hard blaffen. Wat denk je? De hond werd boos en blafte terug! En dat niet alleen, hij ging ook nog eens achter ons aanrennen. Toen ging ik nog harder blaffen. En die hond ook. Wij op de fiets waren sneller. Ik moest me helemaal omdraaien om hem te kunnen blijven uitblaffen. Ik viel dus bijna uit mijn zitje. Toen gingen we de hoek om. De hond was weg. Maar ik heb geloof ik niet gewonnen.